Monthly Archives: Mei 2017

21/05/2017 – UCI Worldcup Paracycling Oostende

Na een geslaagde eerste wereldbeker in Italië, verwachtte ik veel van de wereldbeker in Oostende. Vrienden en familie zouden erbij zijn, en ik wilde dus niet teleurstellen.
Donderdag 18/05 om 15u30 ging ik als 10e laatste van start in mijn MC2 categorie. Ik hoopte op een 6e plaats, maar ik had niet gerekend op een snellere Japanner en Nederlander. Dus het werd plaats 8, ook een goed resultaat.

Zondag om 9u00 werd de wegrit gereden. De start was net zoals in Italië heel hectisch, en het tempo werd door de MC3’ers al van bij de eerste bocht direct de hoogte in gedreven. De eerste 2 ronden reed ik volledig “à bloc” rond, maar ik kon aanklampen aan het koppeloton. In ronde 3 verbrokkelde het peloton. Ik kwam in een groepje terecht dat reed voor de 4e plaats. We bleven op 1′ hangen van de top 3 en het zou dus uitdraaien op een sprint. Omdat ik nogal weinig vertrouwen had in mijn sprint, sprong ik op 1,5km van de meet weg uit het groepje. Ik maakte meteen een mooi gat, maar op 100m van de finish kwamen ze toch over mij. Ik werd uiteindelijk 7e. Mooi resultaat, maar er zat meer in…

12/05/2017 – UCI Worldcup Paracycling in Maniago (Italië)

Op maandag 08/05 vertrok ik met een deel van de Belgische delegatie naar Italië voor de eerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen, en voor mij de allereerste wereldbekerwedstrijd algemeen. Dinsdag hadden we eerst een afspraak voor mijn internationale classificatie. Dit was slechts een formaliteit want voor een bovenbeenamputatie is er nooit twijfel: klasse MC2. Vanaf dan kon ik toeleven naar mijn eerste wedstrijd: de tijdrit op vrijdag.

Na het criterium in Dendermonde, was de ontsteking in mijn knie weer toegenomen. Dit werd al meteen duidelijk bij de eerste keer losrijden op dinsdag. De rest van de week heb ik dus niet meer kunnen trainen. Door kiné, stretching en behandeling met ijs kregen we de ontsteking toch redelijk onder controle en kon ik zonder zorgen aan de start komen van de tijdrit.

Slechts 11,4km, vrij vlak en niet technisch, een tijdrit parcours op mijn maat dus. Het doel was een top 8 plaats, het werd uiteindelijk een 9e plaats. Een goeie uitslag, want de absolute wereldtop was aanwezig in Italië. Om mee te strijden voor het podium zal ik 3km/u sneller moeten rijden. Met een complete tijdrituitrusting, goede voorbereiding, en meer training, is dit realistisch.

Voor de wegrit (72km) op zondag startte ik met veel twijfels: hoe zou de koers verlopen, wat wordt het weer (regen?), hoe doe ik het in de snelle bochten, en zou mijn knie het uithouden? Gelukkig was het droog, en werd er niet supersnel gereden. Maar mijn gebrek aan ervaring om te rijden in een peloton, maakte dat ik achteraan vaak gaatjes moest dichten na de bochten. Bovendien verloor ik 3x een drinkbus op de kasseien, dus ik geraakte uitgedroogd. Krampen op 2km van het einde hypothekeerden dan ook mijn kans om te sprinten voor een mooie einduitslag. 12e was het uiteindelijke verdict, wat natuurlijk niet slecht is voor mijn eerste internationale wedstrijd.

Volgende wedstrijd: Worldcup in Oostende. Tijdrit op donderdag 18/05 om 15u30. Wegrit op zondag 21/05 om 9u00.