02/07/2017 – UCI Worldcup Paracycling Emmen (NL)
De verwachtingen waren groot voor deze wereldbekerwedstrijd. In Italië en Oostende had ik getoond dat ik meekon met de wereldtop. In Emmen zou voor het eerst dit jaar de wegwedstrijd gereden worden met enkel de MC1 en (mijn) MC2 klasse, en dus zonder de snellere MC3 klasse. Als MC2’ers zouden we dus zelf de koers kunnen maken. Een top 6 plaats en de daarbij horende kwalificatie voor het WK in Zuid-Afrika lag binnen bereik…
In de tijdrit op vrijdag stond de volledige wereldtop aan de start (op de Paralympisch kampioen Tristen Chernove na). Dan is een top 10 plaats op dit moment het hoogst haalbare. Ik werd slechts 12e en daar was ik wel teleurgesteld mee. Op niveau presteren in de tijdrit zou me vertrouwen kunnen geven voor de wegrit.
Alles op alles zetten voor de wegrit op zondag dus. Tijdens de opwarming en later ook tijdens de wedstrijd begon het licht te regenen, en het parcours lag dus volledig nat. Niet ideaal voor mij, want ik mis nog vertrouwen en ervaring in de bochten.
Al vrij vlug bleek dat ik mijn dag niet had, bij het optrokken na de bochten voelde ik dat ik te weinig kracht en explosiviteit had in mijn been. Doordat ik na elke bocht een klein gat moest laten, brak me dat al vlug zuur op. Halverwege de wedstrijd moest ik het peloton lossen. Ik heb nog een ganse ronde proberen te achtervolgen maar het tempo viel niet stil in het peloton. De situatie was hopeloos, en dus stapte ik uit de wedstrijd.
Ondanks een goede voorbereiding en hoge verwachtingen werd deze wereldbeker een grote teleurstelling. Maar achteraf gezien mag ik toch tevreden zijn met mijn eerste seizoen op internationaal niveau. Met mijn beste prestatie, een 7de plaats in Oostende (waar ik voor een 4e plaats streed), mag ik toch tevreden zijn. Ik heb getoond dat ik het potentieel heb om mee te draaien met de wereldtop en dat een kwalificatie voor de Paralympische Spelen in 2020 realistisch is!
