17/03/2019 – WK piste Apeldoorn 2019
Het wegseizoen eindigde al in september, en dus hadden we exact 6 maanden voorbereiding tot aan het WK in maart in Apeldoorn. Voor mij lag de enige focus op donderdag 14/03: de Individuele Achtervolging.
Vorig jaar in Rio, eindigde ik al 6e met een tijd van 3:56. Ik wist dat ik in Apeldoorn onder de 3:45 ging moeten duiken voor een medaille, maar ik voelde ook dat dit kon lukken.
Al het mogelijke heb ik gedaan om sneller te zijn: nieuwe fiets, nieuw tijdritstuur, nieuwe positie, nieuwe helm, enz, maar natuurlijk vooral hard getraind.
Het duurde lang voor ik resultaat zag en voelde van mijn trainingen. Pas 2 à 3 weken voor het WK, kreeg ik bevestiging dat een medaille erin zat: ik vloog op training! Drie dagen voor de wedstrijd deden we nog een test op de piste van Apeldoorn. De tijden die ik toen reed, bewezen nog maar eens dat het erin zat: als alles goed verloopt, kon die medaille me niet meer ontglippen.
Maar het liep mis! Tot 2x toe, schoot mijn schoen uit de pedaal bij de start. De eerste keer mocht ik nog herstarten, de 2e keer was ik verplicht om door te rijden. Een rollercoaster van emoties gingen op dat moment door mijn hoofd: teleurstelling, frustratie, woede, willen opgeven, maar toch doorgegaan. De eerste ronde rij ik 3,5″ trager dan mijn normale openingsronde, door die mislukte start. Vervolgens rijd ik véél te snel in ronde 2 en 3, en blaas ik me op. De ronden erna moet ik recupereren, en pas in de laatste 5 ronden, kom ik terug in mijn ritme.
Mijn tijd is goed: 3:45,704 en ik word 5e op 3″ van de snelste tijd. Zonder die slechte start had ik de snelste tijd kunnen hebben, en dan had ik ’tain’tavonds voor goud of zilver kunnen strijden…
Een gemiste kans dus, maar volgend jaar is er terug een WK…!
Op vrijdag staat de Kilometer Tijdrit en de 200m Vliegende Start op het programma. Ik rij mijn frustratie weg in de Kilometer en verpulver mijn eigen Belgische record met 5″: 1:16,158. In een nummer dat gedomineerd wordt door 2-benige renners word ik hiermee slechts 10e, maar mijn snelle tijd is wel bemoedigend. Later op de avond rij ik nog de 6e tijd op de 200m Vliegende Start: 13,000″.
Scratch MC2 Apeldoorn 2019 – (C)SWpix.com/SimonWilkinson
Er blijft nu nog één kans op een medaille: de Scratch op zaterdag. Dit is een nummer dat ik niet graag rij, vanwege het gevaar op valpartijen. Maar door de gemiste kans op de Achtervolging, voel ik toch de drang op revanche in deze Scratch. Ik kan goed volgen, maar ben toch niet sterk genoeg om zelf weg te rijden van de anderen. In de sprint wordt ik uiteindelijk 4e, en gezien het verloop van de wedstrijd, was dat toch het hoogst haalbare.
Maar de verrassing volgt een beetje later. In het eindklassement van de Omnium, blijk ik na mijn goed resultaat in de Scratch, 3e te staan. Dus ik mag het podium op! Uiteindelijk kan ik toch met een goed gevoel het WK verlaten.
